ارائه الگوی توسعه منابع انسانی در شهرداری شیراز با استفاده از طرح آمیخته آکتشافی
محورهای موضوعی : روش های نوین آموزش وتوسعه منابع انسانی
1 - گروه مدیریت و حسابداری،دانشکده مدیریت، دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
کلید واژه: توسعه منابع انسانی, رشد و تعالی, بهسازی منابع انسانی, طرح آمیخته آکتشافی,
چکیده مقاله :
این مقاله با هدف ارائه الگوی توسعه منابع انسانی در شهرداری شیراز انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی-توسعه‌ای است و از منظر روش گردآوری داده‌ها، یک پژوهش‌های پیمایشی-مقطعی قرار می‌گیرد. برای دستیابی به هدف پژوهش از طرح آمیخته اکتشافی استفاده شده است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل اساتید منابع انسانی و مدیران با سابقه شهرداری شیراز است. نمونه‌گیری به روش هدفمند انجام شد و 15 نفر به اشباع نظری دست پیدا شد. جامعه آماری بخش کمی نیز شامل 3400 نفر از کارکنان شهرداری شیراز است که با فرمول کوکران حجم نمونه 345 نفر برآورد گردید. با روش نمونه‌گیری چینه‌ای در چهار منطقه از شیراز حجم نمونه مورد نیاز تامین شد. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبه و پرسشنامه استفاده شد. مقوله‌های زیربنایی توسعه منابع انسانی با روش تحلیل مضمون شناسایی شد و الگوی نهایی با روش حداقل مربعات جزئی اعتبارسنجی گردید. تحلیل داده‌های کیفی با نرم‌افزار Maxqda و بخش کمی با Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داده است مقوله‌های فراگیر در قالب عوامل راهبردی، آموزشی و رشد و بالندگی دسته‌بندی شده‌اند. عوامل بازاریابی استراتژیک عواملی سازمانی هستند که عناصر زیربنایی الگو را تشکیل می‌دهند. مقوله‌های سازمان‌دهنده عوامل راهبردی شامل راهبرد مدیریت منابع انسانی و مدیریت عملکرد کارکنان می‌باشند. مقوله‌های سازمان‌دهنده عوامل آموزشی نیز شامل نیازسنجی سازمانی، نیازسنجی منابع انسانی، آموزش منابع انسانی می‌باشند. مقوله‌های سازمان‌دهنده مربوط به رشد و بالندگی نیز شامل توسعه حرفه‌ای کارکنان و توسعه ادراکی کارکنان و بهسازی منابع انسانی می‌باشند.
This article aims to provide a model for human resource development in Shiraz Municipality. In terms of purpose, it is an applied-developmental research and in terms of data collection method, a cross-sectional research. To achieve the research goal, a mixed exploratory design has been used. The statistical population in the qualitative section includes human resources professors and managers with a history of Shiraz Municipality. Purposeful sampling was performed and 15 subjects achieved theoretical saturation. The statistical population of the quantitative section also includes 3400 employees of Shiraz Municipality, which with the Cochran's formula, the sample size was estimated at 345 people. The required sample size was provided by stratified sampling method in four regions of Shiraz. Interviews and questionnaires were used to collect data. The basic categories of human resource development were identified by content analysis method and the final model was validated by partial least squares method. Qualitative data analysis was performed with Maxqda software and quantitative data with Smart PLS. The results show that inclusive categories are categorized in terms of strategic, educational, and growth factors. Strategic marketing factors are organizational factors that form the underlying elements of the model. Organizational categories of strategic factors include human resource management strategy and employee performance management. Organizing categories of educational factors also include organizational needs assessment, human resource needs assessment, and human resource training. Organizational categories related to growth and development also include the development of staff careers and the perceptual development of staff and the improvement of human resources.
ابراهیمی، محسن؛ مرادی، بابک؛ کرماجانی، لیلا. (1394). مدل خود ارزیابی فرآیند توسعه منابع انسانی بر اساس مدل تعالی سازمان. ششمین کنفرانس بین المللی مدیران کیفیت.
آذر، عادل؛ غلامزاده، رسول. (1398). کمترین مربعات جزئی، تهران: انتشارات نگاه دانش.
آرمان، مانی؛ اعرابی، محمد؛ خسروی، محبوبه. (1393). طراحی مدل توسعه استراتژیک منابع انسانی در شرکت ملی نفت ایران. مطالعات راهبردي در صنعت نفت و انرژي. ۶ (۲۱)، ۱۰۷-۸۱.
توکلی، شهرام؛ دانایی، ابول؛ نجفی، محمود. (1400). ارائه الگویی از استراتژی های رسانه ای در توسعه منابع انسانی سازمان‌های نفتی. فصلنامه مطالعات راهبردی در صنعت نفت و انرژی، 12 (48)، 56-71.
حسنی، جلال. (1395). مدل‌های توسعه منابع انسانی. فصلنامه مطالعات مدیریت و حسابداری، 2 (4)، 228-232.
دانایی‌فرد، حسن؛ الوانی، مهدی؛ آذر، عادل. (1393). روش شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، انتشارات صفار.
سلگی، زهرا؛ وحدتی، حجت؛ موسوی، جمال؛ نظری، کمال. (1400). طراحی الگوی تعالی منابع انسانی ناب. پژوهش‌های مدیریت در ایران، 25 (1)، 74-93.
سیدنقوی، میرعلی؛ واعظی، رضا؛ افکانه، محمد. (1397). الگوی تعالی منابع انسانی در سازمان‌های دولتی ایران. فصلنامه مدیریت سازمان‌های دولتی، 22 (2)، 11-26.
طاولی، زهرا؛ ناظم، فتاح؛ دکانی، فریده. (1397). ارائه مدل ارزیابی مدیریت منابع انسانی دانشگاه های آزاد اسلامی بر مبنای استاندارد 34000. توسعه آموزش جندی شاپور، 1 (1)، 87-98.
قربانی، وجه‌الله؛ نقوی، علی؛ حسینی، داود. (1400). الگوی توسعه استراتژیک منابع در سازمان‌های تحقیقاتی دولتی. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت در ایران، 25 (112)، 126-149.
قلی‌پور، آرین؛ محمداسماعیلی، ندا. (1396). مدل 34000 منابع انسانی. تهران: انتشارات کتاب مهربان.
محمدی، ابول؛ فرهی، علی؛ سلطانی، محمد. (1395). طراحی و تبیین الگوی توسعه منابع انسانی یکی از سازمان‌های نیروهای مسلح. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی، 7 (1)، 187-212.
محمود جانلو، رضا. (1395). تدوین استراتژی منابع انسانی با استفاده از تئوری نقاط مرجع استراتژیک. صنعت حمل و نقل دریایی، 3(1)، 36-44.
واعظی، رضا؛ ارسلان، محسن. (1399). الگوی توسعه منابع انسانی در بخش دولتی استان کرمان. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت عمومی، 12 (43)، 135-155.
هاشمی، حامد؛ طبری، مجتبی؛ فرهادی، دول‌علی. (1400). توسعه مدل خودارزیابی عملکرد سازمانی مبتنی بر رویکرد چارچوب عمومی ارزیابی. فصلنامه مدیریت منابع در نیروی انتظامی، 4 (2)، 93-126.
Ahmadi, A. A., Amin, F., & Kateb, M. (2017). Allignment of Bussiness Stratgy and Human Resourse Strategy with SRP Model in UAST. Quarterly Journal of Public Organzations Management, 5(3), 130-113.
Attride-Stirling, J. (2001). Thematic networks: an analytic tool for qualitative research. Qualitative research, 1(3), 385-405.
Barrena-Martinez, J., Lopez-Fernandez, M., & Romero-Fernandez, P. (2018). Exploring the excellence in socially responsible human resource practices: A case study from Spain. In Transformational Entrepreneurship. Routledge, 3 (1), 78-89.
Bhatia, M. S., & Awasthi, A. (2018). Assessing relationship between quality management systems and business performance and its mediators: SEM approach. International Journal of Quality & Reliability Management.
Chin, W. W. (1998). The partial least squares approach to structural equation modeling. Modern methods for business research, 295(2), 295-33.
Dirani, K. M., Abadi, M., Alizadeh, A., Barhate, B., Garza, R. C., Gunasekara, N., ... & Majzun, Z. (2020). Leadership competencies and the essential role of human resource development in times of crisis: a response to Covid-19 pandemic. Human Resource Development International, 23(4), 380-394.
Egieya, J. M., Ayo-Imoru, R. M., Ewim, D. R., & Agedah, E. C. (2021). Human resource development and needs analysis for nuclear power plant deployment in Nigeria. Nuclear Engineering and Technology.
EL Hajjar, S. T., & Alkhanaizi, M. S. (2018). Exploring the factors that affect employee training effectiveness: A Case Study in Bahrain. Sage Open, 8(2), 2158244018783033.
Francis C, R., & Fraga, F. X. (2020). A Study on Job Satisfaction and the New Vibrant Face of Human Resource Excellence Through Management Paradigms and Passion Pyramid. Management Paradigms and Passion Pyramid, 7 (1), 156-187.
Ghouri, A. M., Mani, V., Khan, M. R., Khan, N. R., & Srivastava, A. P. (2020). Enhancing business performance through green human resource management practices: an empirical evidence from Malaysian manufacturing industry. International Journal of productivity and Performance management.
Greer, C. R., Lusch, R. F., & Hitt, M. A. (2017). A service perspective for human capital resources: A critical base for strategy implementation. Academy of Management Perspectives, 31(2), 137-158.
Han, S. J., & Stieha, V. (2020). Growth mindset for human resource development: A scoping review of the literature with recommended interventions. Human Resource Development Review, 19(3), 309-331.
Henseler, J., Ringle, C. M., & Sarstedt, M. (2015). A new criterion for assessing discriminant validity in variance-based structural equation modeling. Journal of the academy of marketing science, 43(1), 115-135.
Holsti, O. R. (1969). Content analysis for the social sciences and humanities, Reading, MA: Addison-Wesley.
Järlström, M., Saru, E., & Vanhala, S. (2018). Sustainable human resource management with salience of stakeholders: A top management perspective. Journal of Business Ethics, 152(3), 703-724.
Jaworski, C., Ravichandran, S., Karpinski, A. C., & Singh, S. (2018). The effects of training satisfaction, employee benefits, and incentives on part-time employees’ commitment. International Journal of Hospitality Management, 74, 1-12.
Kreismann, D., & Talauicar, T. (2021). Business Ethics Training in Human Resource Development: A Literature Review. Human Resource Development Review, 20(1), 68-105.
Legatum. (2020). the legatum prosperity index https://www.prosperity.com/rankings.
Mitsakis, F. (2021). Strategic human resource development in times of business and economic uncertainty: the case of Greek banks. European Journal of Training and Development.
Rigby, C. S., & Ryan, R. M. (2018). Self-determination theory in human resource development: New directions and practical considerations. Advances in Developing Human Resources, 20(2), 133-147.
Takada, E., Saito, S., Sakamoto, F., Suzuki, S., Shibata, Y., Yoneda, T., ... & Nakahira, K. T. (2019). Development and Improvement of Human Resource Development in Nuclear Engineering for National College Students in Japan. Procedia Computer Science, 15(9), 2580-2588.
Westerman, J. W., Rao, M. B., Vanka, S., & Gupta, M. (2020). Sustainable human resource management and the triple bottom line: Multi-stakeholder strategies, concepts, and engagement.
Zahiri, a., beheshtifar, m., pourkiani, m., & sheikhi, a. (2021). Designing an Excellence Pattern for Effective Human Resources in the Oil Industry. Journal of Contemporary Issues in Business and Government, 27(2), 736-750.