شناسایی سازوکارهای توسعه استعدادها در صنعت برق ایران
محورهای موضوعی :
کریم شاطری
1
(دانشگاه ایلام)
خدایار ابیلی
2
(علوم تربیتی)
علی رضاییان
3
(دانشگاه شهید بهشتی)
کلید واژه: مدیریت استعدادها سازوکارهای توسعه استعدادها صنعت برق ایران,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف شناسایی سازوکارهای توسعه استعدادها در صنعت برق ایران، با استفاده از روش پژوهش آمیخته صورت گرفت. در بخش کیفی، جامعه آماری شامل خبرگان دانشگاهی، مدیران و معاونان منابع انسانی و استعدادهای صنعت برق بوده که با 19 نفر از آنها مصاحبه‌هایی عمیق و هدفمند به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها در بخش کیفی از فن تحلیل موضوعی (تم) استفاده شد و روایی یافته‌های پژوهش با استفاده از فنون بررسی توسط اعضاء، سه سویه نگری منابع داده‌ها و بررسی همتا تأیید گردید. در بخش کمی، جامعه آماری شامل کلیه استعدادهای صنعت برق بوده که مشتمل بر 279 نفر بودند و از این میان با استفاده از فرمول نمونه‌گیری لوی و لمشو (1981)، 134 نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب گردید. جهت گردآوری داده‌ها از یک پرسشنامه محقق ساخته 56 سؤالی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل‌یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل موضوعی متون مصاحبه‌ها نشان داد که مهمترین سازوکارهای توسعه استعدادها در صنعت برق ایران شامل نشست‌های درون/ برون سازمانی، مسیر پیشرفت شغلی مدیریتی، مسیر پیشرفت شغلی تخصصی، خود‌توسعه‌ای، مربیگری، جانشین‌پروری، آموزش، مدیریت عملکرد، تکنیک‌های طراحی مشاغل، کار تیمی، یادگیری عملی، تسهیم دانش و شبکه‌سازی بود. نتایج آزمون تی نشان داد که همه سازوکارهای شناسایی شده از نظر استعدادهای صنعت برق در حد مطلوبی ارزیابی شده‌اند. همچنین، نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که همه متغیرهای مشاهده‌پذیر و مکنون دارای بار عاملی بالاتر از 70/0 روی متغیر مکنون متناظر خود هستند، لذا در سطح 01/0 معنی‌دار بوده و مورد تأیید قرار گرفتند. به عبارت دیگر، مؤلفه‌های 13 گانه شناسایی شده در بخش کیفی می‌توانند به عنوان عوامل زیر بنایی سازوکارهای توسعه استعدادها به کارفته و آن را پیش‌بینی نمایند
The current study aimed to identify talent development mechanisms in Iranian electric industry applying a mixed method approach. In qualitative phase, statistical population included academic informants and electric industry’s human resource managers and talents from whom 19 people were purposefully selected and profoundly interviewed. The collected qualitative data were analyzed using thematic analysis technique and its validity was confirmed applying member checking, data source triangulation and peer debriefing techniques. In quantitative phase, statistical population consisted of 279 talents from which 134 people were selected randomly as a sample using levy and lemeshaw (1981) formula. Data was collected applying researched- administered questionnaire which contain 56 questions. Structural equation modeling with partial least squares (PLS) approach was used to analyses the collected data. So, in order to do second order confirmatory factor analysis, Smart-PLS3 was utilized. Finally, findings obtained from thematic analysis showed that the main talent development mechanisms in Iranian electric industry were categorized into Internal/external organizational sessions, vertical career path, horizontal career path, self- development, coaching, succession planning, training, performance management, job design techniques, team working, learning by doing, knowledge sharing, and networking. Results of one sample t- test indicated that all identified mechanisms were evaluated adequately by electric industry’s talents. Furthermore, confirmatory factor analysis’ results showed that all observable and latent variables’ factor loading were above 0.70 and were confirmed at 0.01 levels. In other words, the 13 mechanisms identified in qualitative phase can be considered as the fundamental factors of talent development and it can be predicted applying them