طراحی الگوی شایستگی مدرسان صنعت خودروسازی
محورهای موضوعی :
مرتضی کرمی
1
(دانشگاه فردوسی مشهد)
حسين مومني مهموئي
2
(گروه علوم تربیتی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران)
آکرم عابدیان اول
3
(دانشگاه فردوسی مشهد)
طاهره روضه
4
(دانشگاه فردوسی مشهد)
کلید واژه: الگوی شایستگی, شایستگی مدرسان, مدرسان خودروسازی, شایستگی, صنعت خودروسازی.,
چکیده مقاله :
امروزه نیروی انسانی مهم‌ترین و راهبردی‌ترین منبع برای هر سازمانی به حساب می‌آید و به روز نگاه داشتن دانش و اطلاعات کارکنان، یکی از عوامل موفقیت برای فعالیت‌های سازمانی به شمار می‌رود. به همین سبب نمی‌توان از نقش مهم آموزش، در پرورش کارکنان ماهر و متخصص چشم‌پوشی کرد. در این میان استفاده از مدرسان شایسته و باصلاحیت کمک شایانی به سازمان‌ها در رسیدن به اهداف آموزشی مورد‌نظر می‌نماید. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی شایستگی مدرسان صنعت خودروسازی انجام شد. روش پژوهش مطالعه موردی بود. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه‌ی اسناد مربوط به حوزه آموزش و توسعه‌ی منابع انسانی گروه صنعتی خودروسازی و کلیه‌ی مدرسان آموزشی این گروه بوده است. در بخش اسناد، به روش سرشماری کلیه‌ی اسناد بررسی شد و در بخش مدرسان، نمونه لازم برای مصاحبه با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب گردید. طراحی الگوی شایستگی، با استفاده از پنج مرحله انجام گرفت. بر این اساس ابتدا ادبیات موضوع، منابع علمی، تجارب سازمانی و اسناد موجود بررسی شد و فهرستی مشتمل بر 56 شایستگی از منظر 44 صاحب نظر و سازمان و در مرحله بعد فهرستی مشتمل بر 26 شایستگی از اسناد موجود شناسایی شد. سپس با هفت تن از مدرسان موفق سازمان مصاحبه انجام شد و فهرستی مشتمل بر 24 شایستگی شناسایی گردید. شایستگی‌های انتخاب شده در گروه‌های کانونی و توسط صاحبنظران اعتبار‌یابی شد و در نهایت 25 شایستگی در قالب پنج حیطه‌ی بنیان‌های حرفه‌ای، برنامه‌ریزی و آماده‌سازی، روش‌ها و راهبردهای آموزشی، هدایت آموزش و نظارت و ارزیابی مداوم سازمان‌دهی گردید.
Today, human resources are the most important and strategic resource for any organization and updating the knowledge and information of employees is one of the success factors for organizational activities. For this reason, the important role of education can’t be ignored in the training of skilled and expert staff. Meanwhile, the use of competent instructors helps organizations to achieve their educational goals. In this regard, the present study aimed to design a model of competency for instructors of the automotive industry. The research method was a case study. The study population consisted of all the documents related to the field of education and human resource development in the automotive industry group and all the teaching staff of this group. In the documents section, all documents were counted and in the teacher’s section, the sample was selected for interview by using a purposive sampling method. The competency model design was done by using five steps. Accordingly, in the first, literature, scientific resources, organizational experiences and existing documents were examined. A list of 56 competencies from the perspective of 44 experts and organizations was identified and in the next stage, a list of 26 competencies was identified from existing document. Then, the interview was conducted with seven successful organization instructors and a list of 24 competencies was identified. The competencies selected in the focus groups were validated by the experts. Finally, 25 competencies were organized in the form of five domains, professional foundations, planning and preparation, methods and educational strategies, Guiding education, Supervision, and continuous evaluation.
آهنچیان، محمدرضا؛ ظهورپرونده، وجیهه. (1389). راهکارهای ارتقای اثربخشی دوره‌های آموزشی در سازمان‌ها. اندیشه‌های نوین تربیتی، سال اول، شماره 6، صص 95-126.
جعفرزاده، رحیم. (1386). الگوی انتقالی در ارزیابی اثربخشی آموزش کارکنان. تدبیر، شماره 186، صص 43-49.
جعفری، پریوش و دشمن زیاری، اسفندیار. (1388). بررسی شیوه‌های مهارت آموزی در صنایع منتخب جهان به منظور ارائه مدل مناسب برای صنعت خودروسازی ایران. پژوهش‌های مدیریت، شماره 80، صص 61-74.
جعفری، پریوش و سمیعی نصر، محمود (1388). ارائه مدلی مناسب جهت ارتقا اثربخشی فناوری در صنایع خودروسازی ایران. پژوهش مدیریت، شماره 81، صص 159-169.
حاج کریمی، عباسعلی؛ رضائیان، علی؛ هادیزاده، اکرم و بنیادی نائینی، علی. (1390). طراحی مدل شایستگی‌های مدیران منابع انسانی بخش دولتی در ایران. چشم انداز مدیریت دولتی، شماره 8، صص 23-43.
خراسانی، اباصلت؛ زاهدی، حسین و کمیزی، اکبر. (1393). طراحی و تدوین مدل شایستگی مدیریت بر کسب و کار. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال اول، شماره 3، صص 1-21.
خوشنويس زاده، محمدرضا. (1387). اهميت آموزش‌هاي ضمن خدمت در سازمان‌ها. راهکارهای مدیریت.
دلاور، علي. (1381). روش تحقيق در روان¬شناسي و علوم تربيتي. تهران: نشر ويرايش.
ساروخانی، باقر. (1386). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس؛ حجازی، الهه. (1376). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: آگاه.
شريعتمداري، مهدي. (1387). ضرورت آموزش در بهسازي نيروي انساني و توسعه آن در هزاره سوم. تهران: نشر سمت.
عبداللهی، بیژن؛ دادجوی توکلی، عطیه؛ یوسلیانیو غلامعلی. (1393). شناسایی و اعتبارسنجی شایستگی‌های حرفه‌ای معلمان اثربخش. فصلنامه نوآوری‌های آموزشی، سال سیزدهم، شماره 49، صص 25-48.
فروغی ابری، احمدعلی؛ نادی، محمدعلی و ابراهیم پور، علیرضا. (1387). عوامل موثر بر ارتقای کیفیت آموزش ضمن خدمت کارکنان دانشگاه اسلامی واحد خوراسگان. دانش و پژوهش‌های علوم تربیتی- برنامه‌ریزی درسی، شماره 19، صص 61-78.
فلیک، اووه. (1391). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمه جلیل هادی. تهران: نی
کرسول، جان. (1391). پویش کیفی و طرح پژوهش. ترجمه حسن دانایی فرد. تهران: صفار- اشراقی
کرمی، مرتضی. (1389). بررسی تاثیر کاربست برنامه درسی مسئله محور در آموزش تخصصی اپراتورهای تولید صنعت خودروسازی. مطالعات برنامه درسی، شماره 19، صص 89-113.
كرمي، مرتضي و صالحي، مسلم. (1388). توسعه مديريت مبتني بر شايستگي: رويكردي نوين در آموزش و توسعه مديران. تهران: آييژ.
کروبی، مهدی و متانی، مهرداد. (1388). توانمندسازی منابع انسانی از طریق آموزش‌های ضمن خدمت. فراسوی مدیریت، سال سوم، شماره 9، صص 7-30.
کریمی کاشانی، امیرحسین و سیداصفهانی، میرمهدی. (1384). طراحی و تبیین الگوی توسعه تکنولوژی صنعت خودرو در ایران با تاکید بر استراتژی توسعه صادرات. فصلنامه مدرس علوم انسانی، سال دوم، شماره 9 صص 29-58.
گال، مردیت؛ بورگ، والتر؛ گال، جویس. (1390). روش‌های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روان شناسی (2ج). ترجمه احمدرضا نصر و دیگران. تهران: سمت (نشر اثر اصلی1996).
معتمدی نیا، زهره؛ پاپ زن، عبدالحمید؛ مهدی زاده، حسین و ناصری راد، هوشنگ. (1392). تاثیر ابعاد دوره‌های آموزش ضمن خدمت بر حل مسایل سازمانی. مجله پژوهش‌های ترویج و آموزش کشاورزی، سال سوم، شماره 6، صص 107-118.
Bernstein, B.B., Goldbeck, R.A., Hillix, W.A. & Marx, M.H. (1957). Application of the half-split technique to problem solving tasks, Experimental Psychology, 53, 330-338.
Building Professional Development Partnerships for Adult Educators Project (pro-net). (2000). Instructor Competencies and Performance Indicators for the Improvement of adult Education Programs. Retrieved from: https://www.air.org/project.
Dennen, V. P. & et al. (2007). Instructor–Learner Interaction in Online Courses: The relative perceived importance of particular instructor actions on performance and satisfaction. Distance Education, 28, 65–79.
Foxon, M; Richey, Rita C.; Roberts, C. & Spannaus, W. (2003). Training Manager Competencies: The Standards (3th ed.): Eric
Gauld, D & Miller, P. (2004). The qualifications and competencies held by effective workplace trainers. European Industrial Training. 28, 2-8.
Guasch, T., Alvarez, I., & Espasa, A. (2010). University teacher competencies in a virtual teaching/learning environment: Analysis of a teacher training experience. Teaching and Teacher Education, 26, 199–206.
Ho, L., Kuo, T. & Lin, B. (2009). Influence of online learning skills in cyberspace. Internet Research, 20, 55-71.
Hung, T. (2010). Hungjack an empirical study of the training evaluation decision-making model to measurentring outcome. Social behavior & Personality: An international journal, 38, 87-101.
International Board of Standards for Training, Performance and Instruction (ibstpi). (2003). Homepage. Retrieved March 18, 2004. Retrieved from http://www.ibstpi.org.
Jauregi, K. Graaff, R.D. & Bergh, H.V. (2012). Learning by doing: Promoting language teacher competencies for networked teaching and learning. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 34, 116 – 121.
Klein, J., Spector, M., Grabowski, B., & De la Teja, I. (2004). Instructor competencies. Standards for face-to-face, online, and blended settings. USA: IAP
Langevin learning services. (2006). Instructor Competency Assessment. The Successful Training Manager Workshop, Retrieved From: http://www.langevin.com.
Nutchrat, P & Sumalee, C. (2012). The validation of integrating teacher’s competency and participatory supervision model. Procedia - Social and Behavioral Science, 46, 4626 – 4631.
Ricks, Jr. William, J.A & Weeks, W. (2008). Sales trainer roles, competencies, skills, and behaviors: A case study. Industrial Marketing Management, 37, 593–609.
Spector, J.M., Klein, J.D., Reiser, R.A., Sims, R.C., Grabowski, B.L., & de la Teja, I. (2006, April 17–21). Competencies and standards for instructional design and educational technology. Invited discussion paper for ITFORUM. Retrieved October 5, 2008, Retrieved from http:// it.coe.uga.edu/it forum/paper89/ITForumpaper89.pdf
Sherman, R., Dobbins, D., Crocker, J. & Tibbetts, J. (2002). Instructor Competencies Assessment Instrument.
The International civil aviation organization (ICAO). (2014). ICAO Instructor Competency Framework.
Thompson, K.D. (2001). Adult educator effectiveness with the training context: a study of trainee perception of effective trainer characteristics. Ph.D. dissertation, Department of Adult Learning and Technology and The Graduate School of The University of Wyoming.
Yuksel, I. (2009). Instructor Competencies for Online Courses. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 1726–1729.