ارائه الگوی مدیریت تعالی در صنعت سیمان با رویکرد سرمایه انسانی
محورهای موضوعی :
مرتضي هاشم پور
1
(دانشگاه آزاد اسلامي )
عباس حورشیدی
2
(دانشگاه آزاد)
اصغر مشبکی
3
(دانشگاه تربیت مدرس)
تقی ترابی
4
(دانشگاه آزاد)
کلید واژه: الگو مديريت تعال سرمايه انساني داده فرآيند ستاده بازخورد,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي مديريت تعالي در صنعت سیمان با رويكرد سرمايه انساني انجام شده است. اين پژوهش از نظر اهداف؛ کاربردي، از نظر داده؛ آميخته اكتشافي و از نظر نوع مطالعه، الف؛ پيمايش مقطعي و ب؛ مبتني بر نوع دلفی است. جامعه آماری این پژوهش را كليه متخصصان و خبرگان حوزه صنعت سیمان به تعداد 1000 نفر تشكيل داده‌اند که بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و مبتنی بر جدول بولا 255 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در خصوص 216 شاخص طراحي شده محقق ساخته اظهار نظر نمودند. همچنین گروه نمونه 80 نفری را كه بيش از 15 سال سابقه فعاليت در صنعت سيمان داشته‌اند و از بينش مديريتي لازم و همچنين تحصيلات بالاتري برخوردار بودند انتخاب و نظرشان در خصوص الگو، ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌ها از طريق تحليل عاملي تائيدي مورد بررسي قرار گرفت. اعتبار ابزار مذکور بوسيله آلفاي کرونباخ محاسبه و مقدار آن برابر 0.814 به دست آمد و به منظور بررسي روايي ابعاد و مؤلفه‌هاي مديريت تعالي با رويكرد سرمايه انساني از روايي سازه بهره برده‌ايم. آزمون آماري مورد استفاده در پژوهش تحليل عاملي اکتشافی و تحلیل عاملی تائيدي مي‌باشند. یافته‌ها نشان می‌دهد ارزش‌هاي ويژه 4 بعد داده، فرآيند، ستاده و بازخورد و 12 مؤلفه بزرگتر از يك است و درصد پوشش واريانس مشترك بين متغيرها براي اين 4 بعد و 12 مؤلفه بر روي هم 45/72 درصد كل واريانس متغيرها را تبيين مي‌كند. افزون بر اين، مقدار KMO برابر با 969/0 و معنادار بودن مشخصه آزمون كرويت بارتلت نيز در سطح 001/0 است. همچنین نتايج تحلیل عاملی تائیدی بيانگر اين بود كه مقادیر متناظر با هر یک از شاخص‌ها، مجذور کاي ( ), 87/22، نيکويي برازندگي, (GFI) 98/0 شاخص تعديل شده نيکويي برازش (AGFI)، 97/0 و ريشه خطاي ميانگين مجذورات تقريب (RMSEA)، 04/0 بيانگر اين است كه ابعاد و مؤلفه‌هاي الگوي مديريت تعالي با رويكرد سرمايه انساني مورد تائيد است. در بخش کیفی نیز ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي الگوي مديريت تعالي حاصل شده، از طريق فن دلفي (با سه بار ارسال) و بارش مغزي بين 30 نفر از خبرگان اين حوزه (حلقه‌هاي كانوني) نيز مورد تائيد قرار گرفتند.
The purpose of this article is designing excellence management model in the Cement industry using human capital approach. It is a practical research using Exploratory mixed method (Cross-sectional survey and Delphi by type of study). The population of this research is all Specialists and experts in the field of cement industry that are 1000 persons and 255 samples selected by using simple random sampling method and Table Bula to respond 216 researcher-made indices. Also 80 educated and experienced people in the Cement industry with managerial insight were selected to investigate their opinion, dimensions, components and indicators using confirmatory factor analysis. The construct validity and Cronbach's alpha obtained (٧٨ percent) indicates the validity and reliability of the questionnaire. Exploratory factor analysis indicates 4 dimensions (Data, process, output and feedback) and 12 components that explained 72.45 percent of variance. Also Confirmatory factor analysis indicated that the model was a good fit and confirmed dimensions and components of human capital management model with human capital approach. In qualitative section, dimensions, components and criteria of excellence management model confirmed by delphi (with three posts) and Brainstorming among 30 experts in this field (focus ring) too.
بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت .(2013). مدل تعالي EFQM. ترجمه: پورآقا، امیر و ابراهيمي‌جماراني، مسعود. (1392). تهران: انتشارات مرکز آموزش و تحقیقات صنعتي ایران.
خورشیدی، عباس و حجتی، اکرم. (1395). مدیریت استعداد. تهران: انتشارات نورالعلم.
صادق¬زاده، کیوان. (1388). توانمندسازی و توسعه منابع ¬انسانی با بهره¬گیری از مدل‌های تعالی سازمانی. سومین کنفرانس توانمندسازی منابع انسانی، تهران.
عادلی¬فر، مقتدی. (1391). سرآمدی و تعالی سازمانی. ماهنامه علمی- تخصصی انجمن روابط عمومی ایران، شماره 82.
کاظمی، سیدعباس؛ نیکوکار، غلامحسین و محمدصادقی، محسن. (1390). طراحی الگوی تعالی سازمانی صنعت سلولزی ایران. مطالعات کمی در ایران، شماره چهارم.
میرسپاسی، ناصر؛ طلوعی اشلقی، عباس؛ معمارزاده، غلامرضا و پیدایی، میرمهرداد. (1389). طراحي مدل تعالي منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي ايران با استفاده از تكنيك دلفي فازي. مجله پژوهش‌های مدیریت، شماره 87.
میرسپاسی، ناصر؛ معمارزاده، غلامرضا؛ عالم¬تبریز، اکبر؛ نجف¬بیگی، رضا و علی¬زاده، مهدی. (1391). شناسایی معیارهای تعالی سازمانی در بخش دولتی. فصلنامه مدیریت توسعه و تحول، شماره 11، صص 1-6
هومن، حيدرعلي. (1380). تحليل دادههاي چند متغيري در پژوهش رفتاري. تهران: نشر پارسا.
هومن، حيدرعلي. (1389). شناخت روش علمي در علوم رفتاري. تهران: انتشارات سمت.
Allur, E. (2010). The dissemination of the EFQM self-evaluation model across Europe. Review of International Comparative Management, 11(5), 971-979.
Amblard, Marc. (2013). EFQM Excellence Awards 2013. EFQM Recognition Book 2013.
Brussels Association. (2009). EFQM Support in document. Retrieved From: www.efqm.org
Chen, L.H., Kom, W.C. (2008). Fuzzy linear programming models for new product design using QFD with FMEA. Mathematical Modeling, 11(5), 46-58.
Davies, J., Hides, M. T., & Casey, S. (2001). Leadership in higher education.Total Quality Management, 12(7-8), 1025-1030.
Europen Foundation Quality Management. (2014). Excellence management. Retrieved From: www.EFQM.com
Excellence in Action.(2014). EFQM Forum. Brussels, Belgium 20 & 21 October.
Fisher, M. (2011). Introducing the EFQM Excellence Model. Publisher: Kindle, 10-100.
Hakes, C. (2007). The EFQM Excellence Model for Assessing Organizational Performance. Publisher: van Haren Publishing, 20-60
Miller,S. Curtis, B., & Hefley, W.(2003). Improving Workforce Capabilities with the People Capability Maturity Model.
Moullin, M. (2002). Delivering Excellence in Health and Social Care: Quality, Excellence and Performance Measurement. Open University Press, Buckingham.
Oakland, J, S. (2004). Assessing Business Excellent. Elsevier: Butter Worth Heinemann.
Onker, J., & Eskildsen, J. (2009). Management Models for the Future. Spring Heidelberg.
Philips, A. K. (2010). Failure Mode and Effect Analysis: A Tool to Enhance Quality in Engineering Education. International Journal of Engineering Education, 4 (1), 52-59
Zárraga-Rodríguez, M., & Álvarez, M. J. (2014). Does the EFQM model identify and reinforce information capability?. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 716-721.
Stylianides, M., & Pashiardis, P. (2007). The future of our schools: An example of the Delphi technique in action and the case of Cyprus. International Journal of Educational Management, 21(5), 384-406.
Suarez, E., Calvo-Mora, A., & Roldán, J. L. (2016). The role of strategic planning in excellence management systems. European Journal of Operational Research, 248(2), 532-542.
Tari, J. J., Molina, J. F., & Castejon, J. L. (2007). The relationship between quality management practices and their effects on quality outcomes. European journal of operational research, 183(2), 483-501.
Tee Ng, P., & Chan, D. (2008). A comparative study of Singapore's school excellence model with Hong Kong's school-based management. International Journal of Educational Management, 22(6), 488-505.
Weston ,E. (2009). HR Excellence. Excellence Media, San Francisco, California.
Dale, B. G., Zairi, M., Van der Wiele, A., & Williams, A. R. T. (2000). Quality is dead in Europe–long live excellence-true or false?. Measuring business excellence, 4(3), 4-10.